قمار سیاسی ترکیه!!

همانطور که در نوشتار قبل تحت عنوان "حمله ترکیه به کردها و درس سیاست" تهاجم ترکیه را بر اساس مدل "جیمز روزنا" مورد تحلیل قرار دادیم، در سطح تحلیل میانی براساس این الگوی تحلیل، سیاست نوعثمانی گرایی را به عنوان یک فاکتور درضمن علل این حرکت ترکیه مورد پروا قرار دادم، اما به نظر میرسد حرکت ترک‌ها در چارچوب سیاست نوعثمانی‌گرایی فقط محدود به سوریه نخواهد بود، مخصوصا پس از آنچه درعراق ولبنان رخ داد.
چرا که در حال حاضر کشورهای منطقه توجه خود را معطوف به نا آرامی داخلی خود نمودند و جمهوری اسلامی نیز توجه خود را معطوف به این مناطق نموده است و براساس این خلأ قدرت نسبی ایجاد شده، زمینه را برای تحرک بیشتر ترک‌ها در مرزهای همجوار خود ایجاد کرده است و این همان منطقه الفراغی است که ترک‌ها انتظارش را می کشیدند. البته علت موثر دیگر نیز تحریم های تحمیل شده بر جمهوری اسلامی توسط ایالات متحده است که در زمینه تامین منابع ایران را با مشکل مواجه کرده است که طبعا در شرایط میدانی نیز باعث محدودتر شدن دامنه حرکت جمهوری اسلامی شده است، براین اساس حتی می توان دیدار روسای جمهوری روسیه و ترکیه، در زمینه مسائل سوریه، بدون حضور حسن روحانی را در این چارچوب مورد ارزیابی قرارداد.
چرا که ایران با توجه به مسئله تحریم و شرایط ایجاد شده در عراق و لبنان به عنوان دو بازوی جمهوری اسلامی در شرایط دشواری قرار گرفته است از اینرو ترک ها و روس ها نیز با استفاده از این شرایط سعی دارند تا از این فرصت بهره ببرند و یک رقیب را از صحنه کنار بزنند و نقش ایران را در معادلات سوریه کم رنگ کنند، اما به نظر میرسد ترک ها پا را از این فراتر گذاشته و با توجه به شرایط حاکم بر منطقه در جهت بسط سیاست تهاجمی نوعثمانی‌گرایانه خود از فتنه انگیزی در منطقه آذربایجان ایران بهره ببرند از اینرو شاهد بودیم که پس ازحوادث به وقوع پیوسته در ورزشگاه یادگار امام تبریز علاوه بر حمایت رسانه های ترکیه حتی این جریان به درون مجلس این کشور راه پیدا کرد و از طرفی اردوغان نیز به جهت اینکه جمهوری اسلامی در قبال حمله ترکیه به سوریه سکوت ننمود و به محکومیت این اقدام پرداخت، جمهوری اسلامی را مورد انتقاد قرار داد و در سخنانی معنا دار از امکان گسترش نا آرامی های عراق به ایران سخن گفت.
از طرفی دیگر ترکیه با اعلام تصمیم اخیر خود مبتنی بر اینکه تا زمانیکه آخرین تروریست ها در سوریه را از بین نبرد و تا زمانیکه دیگر کشورها در سوریه حضور دارند از این کشور خارج نخواهد شد نشان داد که حرکت در راستای سیاست نوعثمانی گرایانه می تواند ترک ها را به یک رژیم اشغالگر مبدل سازد چرا که دستاویزی چون وجود تروریست‌ها در منطقه کردنشین سوریه به علت اینکه قابلیت راستی آزمایی ندارد، می تواند بهانه ای برای حضور بلند مدت ترک ها در منطقه کردنشین سوریه باشد، اما در رابطه با بحث ایران باید گفت اردوغان نباید به راحتی بتواند کودتای سال 2016  را از یاد ببرد جایی که اگر جمهوری اسلامی نبود شاید اکنون اردوغانی در ترکیه وجود نداشت، اما پاشنه آشیل دیگر ترکیه مسئله کردهاست. ممکن است توسعه طلبی های اردوغانی بجای فراهم کردن قلمروی بزرگ برای امپراتوری مد نظر، ترکیه را به تجزیه سوق دهد چرا که ایران، عراق یا سوریه نیست، اگر ایران در حمایت لجستیکی از کردهای ترکیه ورود کند قطعا هزینه های سنگینی به ترکیه تحمیل خواهد شد تا جایی که ترکیه بجای رویای سرزمین گشایی برای حفظ تمامیت ارضی و حفظ مرزها خواهد جنگید، چرا که بر اساس آمارها جمعیت کردهای ترکیه بیش از بیست میلیون نفر تخمین زده می شود که اکثر این جمعیت در منطقه کردستان ترکیه که در قسمت شرق و جنوب شرقی ترکیه با مساحت تقریبی 230 هزار کیلومتر مربع یعنی حدود 30 درصد مساحت ترکیه در همسایگی با ایران قرار گرفته است لذا به نظر میرسد در صورتی که مقامات ترک اندیشه را بر احساسات خود ترجیح دهند هیچگاه در اندیشه تحریک احساسات در آذربایجان ایران و بهره گیری از آن نیفتند تا حادثه استادیوم یادگار امام دیگری را رقم بزنند، هرگونه اشتباه محاسباتی در خصوص بکارگیری اندیشه نوعثمانی از سوی اردوغان قماری خواهد بود که می تواند کشورش را تا آستانه‌ی فروپاشی پیش برد.

بر خلاف بسیاری از تحلیلگران بر آن بودم که خروج آمریکا از سوریه یک بازی حساب شده از سوی ترامپ در جهت خنثی کردن انرژی بازیگران منطقه ای در ضمن برخوردهای صورت گرفته بایکدیگر و سپس مدیریت ایالات متحده خواهد بود. لذا می توان برخوردهای فعلی را نیز بر اساس همین تحلیل که در نوشتار " حمله ترکیه به کردها درس سیاست " بدان پرداختم ، مورد ارزیابی قرار داد.