تاثیر مشارکت مردمی در انتخابات بر اقتصاد و معیشت

سیاست و اقتصاد را نمی توان دو مقوله مجزا از یکدیگر پنداشت بلکه این دو به مثابه بال های "دولت_ملت" جهت حرکت به سمت رشد و تعالی هستند. از اینرو شاهد هستیم که کشورها برای پیشرفت اقتصادی خود از ابزارهای سیاسی بهره می برند یعنی با استفاده از سیاست در جهت رفع موانع اقتصادی اقدام می کنند تا به توسعه و بالندگی اقتصادی دست یابند و از سویی دیگر نیز با استفاده از اقتصاد در جهت تحکیم پایه های دولت_ ملت بهره می برند.
اما سیاست و اقتصاد خود در بستر امنیت پرورش می یابند، اما در عصر کنونی امنیت، تنها منحصر در امنیت نظامی به مفهوم استفاده از ارتش و جنگ افزار نیست، بلکه امنیت دارای ابعاد مختلفی است یکی از مواردی که می تواند نقش تعیین کننده ای در این زمینه داشته باشد بحث مشارکت مردمی در فرایند انتخاباتی و در نتیجه مقبولیت و ثبات سیاسی است.
به عبارتی دیگر نظامی که دارای مقبولیت مردمی است در سطح بین المللی نیز دارای امتیازات گسترده تری است، چرا که مقبولیت مردمی باعث ثبات سیاسی و در نتیجه امنیت سرمایه گذاری خارجی می گردد. از این رو نمی توان اقتصاد ، سیاست و امنیت را مقوله های جدا از یکدیگر تصور کرد، چناچه شاهد بودیم در سال های 88 و 96 همزمان با گسترش ناآرامی ها و چالش امر مقبولیت و کمرنگ شدن ثبات در عرصه سیاست، توأمان سقوط ارزش پول ملی را نیز شاهد بودیم، یعنی همان تاثر پذیری اقتصاد از سیاست.
همچنین پس از هر دو واقعه شاهد شکل گیری تحریم های ضد ایرانی بودیم. این همان تاثیر ثبات سیاسی و مقبولیت بر امنیت است. به بیانی دیگر کشوری که دارای چالش سیاسی است، در بحث امنیت نیز دچار چالش خواهد شد که خطر تحریم نیز در همین مقوله جای می گیرد از اینرو کارکرد اقتصادی بهتر و دستیابی به سطح رفاه بالاتر مستلزم مشارکت مردمی در عرصه انتخابات است. در همین راستا کسانی که به تحریم انتخاباتی روی میاورند در درجه ی اول رفاه جامعه خویش و اعضای آن را هدف قرار میدهند از اینرو دغدغه ی معیشت مردمان و تحریم انتخابات در عرصه عمل به نوعی تضاد و پارادوکس منتهی خواهد شد.