معیشت مردم

-در شرایط فعلی پیوستن به ساز و کار مالی FATF یعنی اقدام به خود تحریمی و ضربه زدن به معیشت آسیب دیده ی مردم است.
در شرایطی که فروش نفت ایران به دلیل تحریم های ایالات متحده بسیار محدود شده و هیچ کشوری حاضر به پذیرفتن ریسک بالای خرید نفت از جمهوری اسلامی نیست تا به جایی که مشتریان نفت کشور، معامله کالا به کالا و نفت در برابر غذا و دارو را به جای خرید نفت مطرح می کنند در چنین عرصه ای که هیچ بانکی و حتی کشوری به دلیل تحریم ها حاضر به انتقال ارز به جمهوری اسلامی نیست

-مسیرهای متفاوتی برای ارتقای معیشت اجتماعی وجود دارد که یکی از آنها دستیابی به توافق و حذف تحریم ها و در نتیجه افزایش رفاه عمومی است. اما چه در شرایط تحریم و چه در غیرتحریم، چیزی که می تواند،نه تنها منجر به ارتقاء سطح معیشت جامعه شود، بلکه می تواند در کنار ارتقاء شاخصه های معیشتی، سطح امنیت روحی و روانی و آرامش فکری در جامعه را بالا ببرد، برخورد با فساد و توزیع عادلانه ثروت در جامعه خواهد بود ، مبلغ 31 هزار میلیارد تومانی که دستگاه قضا از آن تعبیر به برگرداندن اموال نامشروع کسب شده به خزانه دولت می کند، در همین چارچوب قابل تحلیل است. لذا به نظر میرسد کسانیکه ارتقاء سطح معیشت را تنها به مذاکره گره میزنند عزمی در اصلاح معیشت ندارند. در شرایطی که مذاکره راه به جایی نمیبرد مبارزه با فساد همواره و در هر شرایطی نتیجه بخش خواهد بود. 

سیاست و اقتصاد را نمی توان دو مقوله مجزا از یکدیگر پنداشت بلکه این دو به مثابه بال های "دولت_ملت" جهت حرکت به سمت رشد و تعالی هستند. از اینرو شاهد هستیم که کشورها برای پیشرفت اقتصادی خود از ابزارهای سیاسی بهره می برند یعنی با استفاده از سیاست در جهت رفع موانع اقتصادی اقدام می کنند تا به توسعه و بالندگی اقتصادی دست یابند و از سویی دیگر نیز با استفاده از اقتصاد در جهت تحکیم پایه های دولت_ ملت بهره می برند.