- اگرچه در ابتدای جنگ، صدام به دلیل عدم موفقیت و پیروزی در میدان جنگ، به دنبال آتش بس برای تجدید قوا بود، ولی امام این آتش بس را نپذیرفتند. همچنین با پیروزیهای ایجاد شده در سالهای بعد از برکناری بنیصدر و آزادی شهر استراتژیک خرمشهر چانه زنی ایران در مذاکرات بینالمللی بیشتر شد و همین امر موجب به وجود آمدن قطعنامهی 598 در سازمان ملل گردید که ایران با کلیت قطعنامه موافق بود، اما با ترتیب بندهای آن مشکل داشت و از طرفی امام پیروزی را در میدان نبرد میدانست نه در مذاکرات و به همین دلیل با توجه به کم کاریهای دولت در اختصاص بودجه و امکانات در سال پایانی جنگ، میتوان پذیرش قطعنامه را مدبرانه و همراه با عقلانیت دانست.