درماندگی شاه ایران در برابر فساد اخلاقی فرح

یکی از عوامل بروز نارضایتی شدید از رژیم شاه، فساد بی‌حد و حصر دربار بود. فساد اخلاقی، تکبر، فساد جنسی، فساد مالی و فساد دینی تمام تار و پود دربار را در‌نوردیده بود. فساد با ظهور رژیم پهلوی در دربار همزاد بود، ولی در پایان عمر رژیم، به صورت یک فرهنگ حاکم درآمده بود، موضوعی که حتی ملکه دربار پهلوی هم از آن مستثنی نبود. اسدالله علم در یکی از یادداشتهای اخیر درباره فساد اخلاقی فرح پهلوی می نویسد: « به عرض رساندم که وقتی دیروز با شهبانو هنگام عزیمتشان به مصر خداحافظی میکردم، دیدم که طبق معمول دور و برش را همان اشخاص سبکسر لاابالی گرفته اند. میشود انتظار داشت که سروکلة آنها در کیش، نوشهر، بیرجند، حتی در عمان پیدا شود، اما واقعاً قاهره داستان دیگری است. اعلیحضرتین از روابط خاصی با مصر برخوردارند که این آدمها میتوانند به راحتی آن را به مخاطره بیندازند ... شاه در پاسخ گفت «آخر من چکار کنم؟ شهبانو قلباً به آنها علاقه دارد. حتی مادرش هم چندین بار به او تذکر داده، اما با چنان لحنی به او پاسخ داد که فضولی نکند که دیگر جرأت ندارد موضوع را مطرح کند.»

 پی نوشت:

اسدالله علم. گفتوگوهای من با شاه. تهران، طرح نو،1371،ص 841

منبع:

www.w57.ir/4Dh