مذاکره و معیشت؟!

در رابطه با برخی از اظهار نظرها در رابطه با عدم مذاکره ایران و آمریکا و اینکه ایران با از دست دادن فرصت مذاکره با آمریکا ، اقدام به فرصت سوزی نموده است ، باید مطرح نمود فارغ از هرگونه دیدگاه جناحی آنچه که در بین نظریه پردازان علم سیاست مشاهده میشود نوعی اجماع نسبی ، نسبت به مسئله عدم کارایی و عدم نتیجه بخشی مذاکره با آمریکا در فضای فعلی است. چرا که در حال حاضر نگاه هیئت حاکمه بر کاخ سفید نسبت به بحث مذاکره با جمهوری اسلامی کسب منافع بیشتر از تهران می باشد به عبارت دیگر باید گفت ایالات متحده، مذاکره را کم هزینه ترین ابزار و بهترین راه برای دستیابی منافع خود، در مقابل تهران می بیند. از همین رو ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده از آنجا که امتیازات حاصله از توافق هسته ای با جمهوری اسلامی، توسط باراک اوباما را ناکافی میدانست، اقدام به خروج از برجام نمود، تا بتواند با فراهم کردن مقدمات یک مذاکره جدید با تهران، امتیازات بیشتری را کسب کند و از طرفی هم جمهوری اسلامی، حاضر به واگذاری امتیازات بیشتر به طرف مقابل بدون کسب امتیازات بیشتر نیست.
من بر این عقیده هستم که ترامپ حاضر به واگذاری امتیاز به جمهوری اسلامی نخواهد بود و مذاکره با ایالات متحده در شرایط فعلی بیشتر به سمتی پیش خواهد رفت تا ترامپ بتواند بهره برداری تبلیغاتی لازم از این نمایش را داشته باشد و او چیزی بیشتر در سبد تهران قرار نمی دهد. 
و حتی بر فرض منتج به نتیجه شدن مذاکره و مثمر ثمر بودن مذاکره بین جمهوری اسلامی و ایالات متحده، چگونه می توان ضمانت اجرایی را برای انجام مفاد مورد توافق در نظر گرفت!! در جایی که واشنگتن، قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل را که دارای بالاترین ضمانت اجرایی از منظر حقوق بین المللی است را نادیده می گیرد، جایی برای تعیین ضمانت اجرا برای توافق نامه جدید باقی نمی گذارد.
اما مسیرهای متفاوتی برای ارتقای معیشت اجتماعی وجود دارد که یکی از آنها دستیابی به توافق و حذف تحریم ها و در نتیجه افزایش رفاه عمومی است اما چه در شرایط تحریم و چه در غیرتحریم، چیزی که می تواند،نه تنها منجر به ارتقاء سطح معیشت جامعه شود، بلکه می تواند در کنار ارتقاء شاخصه های معیشتی، سطح امنیت روحی و روانی و آرامش فکری در جامعه را بالا ببرد، برخورد با فساد و توزیع عادلانه ثروت در جامعه خواهد بود ، مبلغ 31 هزار میلیارد تومانی که دستگاه قضا از آن تعبیر به برگرداندن اموال نامشروع کسب شده به خزانه دولت می کند، در همین چارچوب قابل تحلیل است. لذا به نظر میرسد کسانیکه ارتقاء سطح معیشت را تنها به مذاکره گره میزنند عزمی در اصلاح معیشت ندارند. در شرایطی که مذاکره راه به جایی نمیبرد مبارزه با فساد همواره و در هر شرایطی نتیجه بخش خواهد بود.