گروگان‌گیر بزرگ تاریخ ایران

اسفند سال 1353 محمدرضا پهلوی دست به اقدامی عجیب زد. شاه  دستور داد «حزب رستاخیز ملت ایران» تشکیل شود و اعلام کرد: «آنها که به قانون اساسی رژیم شاهنشاهی و اصول انقلاب شاه و ملت ایران مؤمن‌اند و می‌خواهند فعالانه در زندگی سیاسی سهم بگیرند باید به حزب جدید بپیوندند. کسی حق ندارد که جدا و کنار بماند. آنها که به این اصول معتقد نیستند خائن و بی وطن‌اند که اگر اعمالی انجام دهند جایشان در زندان است و گرنه باید از ایران بروند.»[۱] به عبارت ساده، شاه خیلی صریح و علنی اعلام کرد که مردم، چاره‌ای جز پذیرش دیدگاه و عقاید او ندارند!
این حزب گرچه ظاهرا به نام ملت ایران بود ولی «مردم در حزب رستاخیز هیچ‎گونه مشارکتی نداشتند و آن دسته از مردم که اسم خود را در حزب به ثبت رسانیده بودند، فقط اسمشان عضو حزب بود، تصمیم از بالا اعمال می‎شد و آنان فقط گوش به فرمان بودند. حزب رستاخیز که فقط به گسترش و نقش بیشتر شاه در کشور کمک می‎کرد»[۲]
در حقیقت، شاه با این اقدام، مردم را گروگان گرفت تا به نام آن‌ها، نفوذ و تسلط بیشتری برای خود. دست و پا کند قدرت، ثروت و رسانه‌هایی که در اختیار پهلوی دوم بود این امکان را به او می‌داد که با گروگان‌گیری و استفاده‌ی ابزاری از اسم مردم، اهداف و منافع شخصی خود را تأمین و هر مخالفتی را سرکوب کند.

پی‌نوشت:
[۱] روزنامه کیهان، دوشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۵۳
[۲] از ظهور تا سقوط: مجموعه اسناد لانه جاسوسی آمریکا، جلد اول، صفحه ۲۰۷