گفته ها و ناگفته های روحانی

گفته ها و ناگفته های روحانی 

در رابطه با سخنان رئیس جمهور در سازمان ملل باید گفت با توجه به مسائل بیان شده توسط ایشان و ترتیب بیان آنها و موضوعات مطرح شده، نشان از هوشمندی ایشان و بکارگیری نظرات تیم کارشناسی سیاسی در ارائه چنین مطالب منسجمی است. از اینرو برخی از انتقادات به سخنرانی آقای روحانی در این جلسه نسبت به برخی از امور به نظر غیر کارشناسی و دور از انصاف به نظر می رسد، چرا که با نگاهی به صحبت های مقامات حاضر در این مجمع در می یابیم که هیچ یک از آنها اقدام به تخریب خود و جامعه ی خود و بیان کاستی ها خود و جامعه شان نپرداخته اند، نه در این جلسه و نه در اجلاس گذشته از اینرو ایجاد برخی هشتک ها راجع به چرایی نپرداختن رئیس جمهور به مشکلات داخلی در تریبون بین المللی نشان از عدم آشنایی اینگونه اشخاص با فضای حاکم بر سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل را دارد، چرا که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. به عبارتی دیگر تریبون مجمع عمومی سازمان ملل می تواند فرصتی برای دیپلماسی و فضایی برای رساندن صدای دولت_ملت هایی باشد که با وجود صدای بلند غول های رسانه ای قدرت های بزرگ مجالی برای رساندن صدای خود به ملت ها را پیدا نکرده اند، از اینرو شاهد بودیم که رئیس جمهور روحانی از راهزنی ایالات متحده در غالب تحریم های بانکی سخن گفت تا صدای مظلومیت ملت ایران در مقابل بد عهدی ایالات متحده باشد و با مطرح کردن طرح صلح هرمز یا همان ائتلاف امید (Hope) به مقابله با طرح واشنگتن در جهت معرفی کردن تهران به عنوان بازیگر شرور پرداخت، گرچه معتقد هستم که طرح صلح هرمز که توسط جناب آقای روحانی عنوان شد طرحی است با عمری به درازای وجود و پیدایش جمهوری اسلامی، به بیانی دیگر پس از انقلاب اسلامی طرح تامین امنیت منطقه، توسط کشورهای منطقه و بدون حضور قدرت های خارجی همواره مورد تاکید مقامات ایرانی بود اما طرح چنین عنوانی در چنین فضایی توسط رئیس جمهور کشورمان بسیار مناسب و بجا بود و حتی طرح آن ضروری به نظر می رسید. گرچه جناب آقای روحانی در مسئله هرمز می توانست با توجه به فضای ایجاد شده از منظر تبلیغاتی در بیان طرح هرمز بهتر عمل کند. 

اما در مورد مطرح شدن مسئله فلسطین و یمن توسط جناب آقای روحانی علاوه بر اینکه از لحاظ منش انسانی و آموزه های اسلامی به نظر می رسد که در مقابل از بین رفتن حقوق انسانی که کمترین آن حق حیات بشری محسوب می شود نبایستی بی تفاوت بود بلکه به عنوان یک کارشناس سیاسی معتقدم که رئیس جمهور کشورمان حتی می توانست مسئله کشتار مردم یمن و فلسطین را به عنوان پاشنه آشیل ایالات متحده و اسرائیل و رژیم سعودی بیشتر مورد توجه قرار دهد و به آن بپردازد، چرا که در جایی که سران کشورهای عربی و غربی با انتساب حمله پهپادی آرامکو ، به ایران ، این اقدام را محکوم می نمودند رئیس جمهور می توانست با استفاده از این پاشنه آشیل، حادثه آرامکو و در نتیجه نگاه های معطوف به محکومیت تهران را، از متن به حاشیه ببرد.

با توجه به نکاتی که در این نوشتار بدان پرداختیم و دیگر مسائل مطرح شده توسط رئیس جمهور در نشست مجمع عمومی می توان سخنان ایشان را سخنانی هوشمندانه دانست که هم در دل خود پاسخ های مناسبی جای داده بود و هم به موقع انتقاد داشت و در جای خود به ارائه پیشنهاد می پرداخت.