اصلاح طلبی ، تهدید یا فرصت!

با نگاهی به مفهوم واژه اصلاح طلبی منشاء آن را در زبان انگلیسی معادل واژه reformism در خواهیم یافت که از آن به عنوان palace revolution در ادبیات سیاسی یاد میشود یا همان انقلاب درون کاخی از اینرو اصلاح طلبان ماهیتی خارج از حکومت ندارند و در درون همان حلقه ی حکومتی جای دارند که به دنبال اجرای اصلاحات از بالا به پایین هستند به عبارتی دیگر باید اصلاح طلبی را جدای از براندازی و تقابل با حکومت در نظر گرفت بلکه باید اصلاح طلبی را تلاشی از درون ساختار حکومتی در جهت ایجاد تغییرات دانست.
لذا آنچه که از طرف رسانه های خارجی در جهت براندازی نظام صورت می گیرد را باید خارج از اصلاح طلبی دانست چرا که اصلاح طلبی نمی تواند یک پروژه خارجی در جهت تقابل با نظام باشد بلکه همانطور که گفته شد تلاشی است درونی در جهت تغییر و اصلاح از درون ، از اینرو نباید کسانی را که خواهان تقابل با نظام هستند و به دنبال براندازی هستند را اصلاح طلب خواند بلکه باید این دو مفهوم را جدای از یکدیگر در نظر گرفت چرا که آشنایان با الفبای سیاست فارغ از هرگونه طرز تفکر و تعلق جناحی بر هزینه سنگین براندازی و تغییر حکومت واقفند و حاضر به تحمیل چنین هزینه ای بر دوش مردمان خویش نیستند.
لذا شاهد هستیم که اصلاح طلبان نیز در مقابل پروژه های خارجی براندازانه اقدام به موضع گیری و دفاع از منافع میهن خویش می کنند از اینروست که شاهد هستیم رهبر عظیم الشأن انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای نیز در سخنان خود بر لزوم اصلاح در جهت پیشرفت و بالندگی سخن می گویند در آخر اینکه تزاحم آرا سبب رشد و بالندگی است و همواره از درون تضادهاست که ایده های نو و خلاقانه سر بر میاورند اصلاح طلبی را نه یک تهدید بلکه باید یک فرصت دانست که در بستر آن می توان اندیشه های نو را شکوفا ساخت و باید حد ومرزی میان اصلاح طلبی و تفکر براندازی و پروژه های غربی در جهت تضعیف نظام قائل شد، چرا همانطور که گفته شد فارغ از هرگونه تفکر ایدئولوژیک و جناحی تلاش برای براندازی مستلزم هزینه ای سنگین است که هیچ میهن دوستی حاضر به تحمیل آن بر دوش جامعه نیست و از طرفی گام برداشتن در راستای پروژه های غربی و در جهت تامین منافع دیگر کشورها را نمی توان اصلاحات نام نهاد و کنشگرانش را اصلاح طلب خواند اما متاسفانه شاهد آن هستیم که با پوشاندن ردای اصلاح طلبی بر تن نفاق آنرا با عنوان اصلاح طلبی عرضه می کنند همانند کسانی که دهه های نخستین انقلاب در تند روی و برخورد سلبی با وقایع اجتماعی و جامعه گوی سبقت را از هم می ربودند و در سیر زمان چنان رفتار می کنند که گویی هیچ گونه پایبندی به مکتب و ایدئولوژی اسلامی ندارند چنین رفتارهایی را باید منفعت طلبی نام نهاد نه اصلاح طلبی .