آخر این دولت و ...

شیخ حسن روحانی منتخب ملت ایران در سال‌های 1392 و 1396 و یکی از رؤسای جمهور اصلاح‌طلب می‌باشد. وی با شعار مذاکرات و تعامل و گفتگوی با دنیا پایه و بنیه دولتی خویش را بنا نهاد؛ اما در جریان مذاکرات، سیاست‌های نرمش قهرمانانه را مدنظر قرار نداد و این موجب آن شد تا از موضع ضعف با کشورهای دیگر تعامل نماید. تعاملی که منتهی به بدعهدی‌های مکرر گردید و زمینه بهره‌مندی مردم شریف ایران از امتیازات گفتگو و مذاکرات را از بین برد.
 حال دولت پس از گذشت هفت سال و با باقی ماندن کمتر از نه ماه از زمان ریاست جمهوری باز به بحث مذاکرات تکیه کرده و با تبلیغات روانی سعی در ایجاد دوقطبی در فضای جامعه دارد. دولت روحانی در زمینه‌های اجرایی عملکرد موفق و قابل‌توجهی را از خود ارائه نداده است.[1] به همین علت جریان‌سازی‌های کاذب سیاسی و ایجاد دوقطبی‌های اجتماعی یکی از اهداف و آمال دولت‌مردان فعلی به‌منظور رأی آوردن در فضای انتخابات سال ۱۴۰۰ می‌باشد. حال که به ایام انتخابات نزدیک شده‌ایم شاهد شکل‌گیری این دوقطبی هستیم. دوقطبی که یک‌طرف از آن را دولت تشکیل داده است. دولتی که با محوریت مذاکرات شکل‌گرفته و خود را مظلوم معرفی می‌کند و در طرف دیگری که ظالم قرار دارد، بحث مجلس است. مجلسی که با مذاکرات بی‌قیدوشرط و این‌گونه امتیاز واگذار کردن به غربی‌ها کاملاً مخالفت ورزیده و در جلوگیری از ایجاد مذاکرات نقش عمده دارد.
 رئیس محترم مجلس جناب آقای دکتر قالیباف صحبتی را ارائه کردند که مردم دوست دارند با خاطره خوشی از این دولت خداحافظی کنند[2]. چراکه دولت، مسیر دوقطبی را پیش می‌برد. مسیری که منجر به فضای تشتت جامعه از یکدیگر می‌شود. دولت علی‌رغم تأکیدات فراوان مقام معظم رهبری نسبت به عدم مذاکره با آمریکا، باز با ایجاد سیگنال‌های مذاکراتی برای مسئولین آمریکایی اقدام به پشت پا زدن به توصیه‌های مقام معظم رهبری نموده است. فضای دو قطبی می‌تواند جامعه را درگیر اغتشاش نماید و اغتشاشات در جامعه‌ای که در منطقه‌ای ناامن بوجود آید، به معنای جنگ داخلی است. جنگ داخلی بنیان یک حکومت را آن قدر ضعیف می‌کند تا این‌که از درون دچار فروپاشی شود و به این رویکرد از نابودی مملکت، جنگ هیبریدی می‌گویند. رویکردی که هم‌اکنون در مقابله با جمهوری اسلامی ایران به‌کارگیری شده است.
 مراقب و هوشیار باشیم که دوقطبی سازی های اخیر، ما را نلغزاند و بدانیم زمینه‌ساز فروپاشی جوامع دامن زدن به دوقطبی‌های اجتماعی است.

[1] yun.ir/nq4069

[2] yun.ir/wqjze8