ظریف، کاندیدای بایدن!

با انتخاب جو بایدن به عنوان رئیس جمهور منتخب در ایالات متحده شاهد شکل گیری فعالیت‌های رسانه‌ایی قدرتمندی در جهت مطرح نمودن محمد‌جواد ظریف، وزیر امور خارجه کنونی کشورمان، به عنوان کاندیدای احتمالی دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری ایران هستیم. البته این رسانه‌ها در تلاش خود به جهت تصویرنمایی از آقای ظریف به عنوان گزینه‌ی نجات بخش و تنها راه برون رفت از شرایط فعلی کشور، دلائلی را نیز مطرح می‌کنند که از آن جمله می‌توان مباحثی نظیر تحصیل ایشان در ایالات متحده و تسلط به زبان انگلیسی و دوستی با جو بایدن را مطرح کرد. اما سوالی که ایجاد می‌شود این است که آیا دلائل ذکر شده می‌تواند تنها فاکتورهای موفقیت یک رئیس جمهور باشد!!
به نظر می‌رسد اگر تحصیل در ایالات متحده را شاخص مناسبی برای عنوان شدن یک گزینه مطلوب برای تصدی پست سیاسی در درون کشور بدانیم! هزاران آقا زاده ایرانی که در آمریکا تحصیل کرده‌اند یا در حال تحصیل هستند باید گزینه‌های مناسب تصدی پست‌های سیاسی در کشور باشند. چرا که به واسطه تحصیل در آمریکا و فراگیری زبان انگلیسی و آشنایی با فضای درونی آمریکا به عنوان قدرت بزرگ جهانی از پتانسیل لازم برای تصدی پست‌های سیاسی برخوردار خواهند بود. البته آنچه را که در طول ریاست جناب ظریف بر دستگاه سیاست خارجه شاهد آن بودیم استفاده از افرادی در کسوت سفیر جهموری اسلامی، در کشورهای مهمی بود که نه تنها اشرافی بر زبان کشور مقصد نداشتند بلکه حتی آشنایی با آن نیز نداشتند و تحصیلاتی مرتبط با آن ندارند.
این مطلب تصویرگر این نکته می‌باشد که خود آقای ظریف و تیمشان چنین فاکتورهایی از قبیل تسلط به زبان کشور مقصد و تحصیلات مرتبط و آشنایی با فرهنگ مقصد را جزء فاکتورهای تاثیرگذار برای انتخاب نماینده جمهوری اسلامی قلمداد نمی‌کنند. تمامی این نکات درصورتی نادیده گرفته می‌شوند که رسالت سفیر در چارچوبی غیر از ارتباطات با کشوری که در آن ماموریت یافته، تعریف نمی‌شود. اما در شرایط حاضر و مطرح شدن بحث انتخابات ریاست جمهوری شاهد این هستیم که فاکتورهایی مثل زبان و تحصیل در ایالات متحده، از جمله فاکتورهای شاخص جناب ظریف برای کسب کرسی ریاست جمهوری قلمداد می‌شود. در صورتی که ارتباط با ایالات متحده هیچگاه نمی‌تواند به عنوان تنها هدف یک رئیس جمهورمحسوب شود. مگر اینکه یکبار دیگر با تکرار عملکرد دولت‌های یازدهم و دوازدهم که محمدجواد ظریف هشت سال وزیر امور خارجه آن بود، تمامی تخم مرغ‌ها را در سبد ارتباط با ایالات متحده بگذاریم و با تند بادی از سوی کاخ سفید و تغییر احتمالی رئیس جمهور ایالات متحده یا هر تغییر رویکرد احتمالی  در تصمیم سازی‌های واشنگتن عملا داشته‌های خود را بر باد ببینیم که ما حصل آن فشار بر مردم طبقه متوسط و ضعیف جامعه خواهد بود که باید بار سیاست‌های غلط دولت را به دوش بکشند.  
دردست آخربد نیست اشاره‌ای کوتاه داشته باشیم به حوزه عملکرد جناب ظریف در سیاست خارجه، یعنی میدان تخصصی وزیر امورخارجه. در حالیکه ایشان و تیمشان در حدود هشت سال، سکان داری وزارت خارجه را بر عهده داشتند به نظر می‌رسد این هشت سال یکی از ضعیف‌ترین دوران عملکرد دستگاه دیپلماسی در جمهوری اسلامی بود که در این برهه، این دستگاه حتی قادر به ایجاد تعاملات قابل قبول با کشورهای همسایه نیز نبوده است. دربحث ارتباط با دولت عربستان که یکی از شعارهای رئیس دولت ایشان در سال 92، اصلاح همین رابطه بود، نه تنها این امر توسط جناب ظریف و تیمش هیچگاه محقق نشد، بلکه شاهد افزایش تنش‌ها و در حقیقت ایجاد یک واگریی بین روابط دو کشور بودیم و دست آخر هم بحث جنگ آذربایجان-ارمنستان بود که بازهم با توجه به عملکرد ضعیف دولت، شاهد از دست رفتن فرصت‌ها و ایجاد یک تهدید جدید  در مرزهای شمال غربی کشورمان هستیم که هم بر مقوله امنیت و هم اقتصاد و موقعیت ژئوپلیتیک کشورمان تاثیر منفی گذاشته است در حالیکه در صورت اتخاذ یک رویکرد فعالانه موثر و به هنگام از طرف دستگاه سیاست خارجه کشورمان تهدید ایجاد شده کنونی، می‌توانست یک فرصت برای کشورمان باشد.
جامعه ایرانی همواره نشان داده است که در تحلیل عملکرد دولت مردان، هوشمندانه رفتار می‌کند و با توجه به این امر و تجربه اندوخته شده در سال‌های گذشته مردمان ایرانی در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، گزینه ای را انتخاب خواهند نمود که با توجه به ظرفیت‌های داخلی و اولویت قرار دادن این موضوع و مد نظر قرار دادن تاکید مقام معظم رهبری در همین مورد و انتخاب رویکرد تعاملی درست با جامعه جهانی و بازیگران عرصه بین الملل و نه وابستگی به هیچ یک از آن‌ها بتواند آینده‌ای در خور جایگاه کشورمان را برای مردم به ارمغان بیاورد.