افتخار به لغو تحریم خودخواسته!

گرفتاری‌ها و مشکلات ناشی از برجام برای کشورمان، دارای فصل‌های متعدد و موارد گسترده است که تحریم تسلیحاتی ایران، فقط یکی از آن‌ها به شمار می‌رود. همزمان با مذاکرات ایران و گروه 1+5 برای دستیابی به توافقی که سرانجام به برجام ختم شد، علاوه بر محدودیت‌های فراوان و عجیبی که برای صنعت هسته‌ای ما به وجود آمد، تحریم‌های اعمال‌شده در موضوع تسلیحاتی نیز به مدت پنج سال تمدید شد؛ در حالی که دلیل تحریم تسلیحاتی ایران، برنامه‌ی هسته‌ای بود که با عقب‌نشینی‌های فراوان دولت روحانی برای رسیدن به برجام، باید لغو می‌شد. به عبارت ساده‌تر، شورای امنیت سازمان ملل در سال ۲۰۱۵ میلادی -همان سالی که برجام، امضا شد- تحریم تسلیحاتی را شامل حال ایران نکرد، ولی دولت تدبیر و امید، به‌صورت داوطلبانه به این محدودیت‌ها تن داد تا -به خیال خود- طرف مقابل -و به‌طور مشخص، آمریکا- را به انجام توافق و دادن امتیاز، تشویق کند! و اکنون بعد از پنج سال، همه شاهد هستند که با وجود قبول داوطلبانه‌ی چنین تحریم خسارت‌باری، آمریکا نه تنها به تعهدات خود عمل نکرد، بلکه تحریم‌ها و فشارهای بیشتری را اجرایی کرد. عجیب این که بنا بر اظهارات «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه‌ی روسیه، که دو روز بعد از امضای برجام یعنی در 25 تیر 1394 انجام شد، خواست جدی روسیه و چین، این بود که با امضای برجام، تحریمهای تسلیحاتی ایران لغو شود، اما تیم مذاکره‌ی ایران، موافقت کرد که تحریم‌ها تا 5 سال ادامه یابد![1] و به این ترتیب بود که در قطعنامه‌ی 2231 شورای امنیت سازمان ملل، علاوه بر محدودیت‌های هسته‌ای، تحریم تسلیحاتی نیز به مدت پنج سال، گنجانده شد!
بنابراین لغو تحریم تسلیحاتی که در 27 مهر 1399 به وقوع می‌پیوندد، نه تنها هیچ افتخاری برای دولت روحانی ندارد، بلکه نشانه و دلیل مشخصی است بر تصمیمات خسارت‌آفرین و خارج از تدبیری که با تکیه بر خیالات خام، تحلیل‌های نادرست و اعتماد بی‌جا به کدخدا شکل گرفت و وضعیت نابسامان فعلی اقتصادی را برای کشورمان رقم زد.
از سوی دیگر و با نگاه مبتنی بر واقعیات عینی، می‌توان گفت که یکی از دلایل اصلی لغو تحریم‌های تسلیحاتی، پیگیری راهبرد مقاومت بود که چنین تحریمی را به سخره گرفت و آن را بی‌اثر کرد. به عنوان نمونه، موشک بالستیک «حاج قاسم» که کمتر از دو ماه از رونمایی آن‌ها می‌گذرد، برد موشکی ایران را به 1400 کیلومتر افزایش داد که فراتر از اهداف شیرینی مثل اسرائیل است![2] از این رو، امروز توان تجهیزات نظامی ساخته‌شده در داخل کشور، به اندازه‌ای است که هیچ تحریمی، نمی‌تواند در مسیر ساخت تجهیزات نظامی پیشرفته، خللی ایجاد کند، و ای کاش، دولت روحانی نیز در این هفت سال، به اقدامات زیربنایی برای افزایش تولید داخلی، اقدام می‌کرد تا بقیه‌ی تحریم‌های تحریم‌های دشمن نیز بی‌اثر شوند، نه اینکه هر روز شاهد کاهش ارزش پول ملی و افزایش شدید قیمت‌ها باشیم.
تناقض عجیب دیگری که از شخص آقای روحانی و حامیان او شاهد هستیم، این است که لغو تحریم‌های تسلیحاتی را به عنوان افتخار خود یاد می‌کنند، در حالی که این افراد، همواره امور نظامی و تسلیحاتی را پرهزینه و دلیل اصلی عدم پیشرفت کشور، معرفی می‌کردند که در این رابطه، سخنان هاشمی رفسنجانی، هنوز فراموش نشده است![3]
در این میان، حرف‌های نخ‌نما و پوچ پادوهای رسانه‌ای دشمن را نیز شاهد هستیم که سعی می‌کند رفع تحریم تسلیحاتی را به ضرر امنیت دنیا معرفی کند. واقعاً پرداختن به چنین اراجیفی، اتلاف وقت است چون این رسانه‌های تابلودار هیچ‌گاه از تسلیحات نظامی ِآمریکا و اسرائیل -به عنوان جنایت‌کارترین دولت‌های تاریخ- ابراز نگرانی و ناراحتی نکرده‌اند و همین معیار دوگانه، نشان از بی‌صداقتی آن‌ها است. همچنین این جماعت که سابقه‌ی طولانی در مغالطه دارند، معتقدند با وجود مشکلات اقتصادی در ایران، لغو خرید و فروش سلاح، نباید اتفاق بیفتد که بازهم باید آنان را ارجاع داد به وضعیت اسفبار فقر و بی‌عدالتی در آمریکا و اروپا و این‌که چرا درباره‌ی آن کشورها چنین نظری ندارند؟!
به هر صورت، آن چه باز هم ثابت شد این است که برجام -با همه‌‌ی ادعاها و وعده‌های شیرینی که درباره‌اش داده بودند- هیچ تأثیر مثبتِ پایداری برای کشور و مردم به همراه نداشت و لغو تحریم‌های تسلیحاتی نیز در واقع، لغو یک تحریم خودخواسته از سوی دولت روحانی بود که به هیچ وجه، نمی‌توان افتخارش را برای آن به ثبت رساند.

پی‌نوشت:
[1] روسیه و چین، مخالف ولی ایرانی‌ها موافق بودند!
[2] «قاسم» برد موشک‌های تاکتیکی ایران را به اسرائیل رساند
[3] هاشمی: باید نیروی نظامی راکنار بگذاریم تا پیشرفت کنیم