چالش‌های اصلاح‌طلبان و داستان تکراری فرار به جلو

آنچه از ابتدای مطرح شدن کاندیداتوری آقای روحانی در سال 91 و سال 96 مشهود بوده است، حمایت و تبلیغات تمام قد، طیف اصلاح‌طلب از آقای روحانی و دولت ایشان بوده است. اصلاح‌طلبان به واسطه چسبندگی و سرمایه‌گذاری بسیار زیادی که برای آقای روحانی داشتند، پس از بروز ناکامی‌های دولت دوازدهم طبیعتا دچار چالش‌های سیاسی و اجتماعی شده و ریزش بدنه اجتماعی قابل‌توجهی را تجربه کرده و می‌کنند. با این وجود شاهدیم، بعضی از بزرگان اصلاح طلب، مانند آقای خوئینی‌ها تاکید بر حضور و عدم ترک صحنه‌ی انتخابات دارند.«چرا ما صحنه را ترک کنیم؟... در انتخابات شرکت کنید ‌...شما نخبگان و فعالان و تحلیلگران سیاسی باید با تمام توان تلاش کنید تا مردم را قانع کنید که راه علاج این مشکلات ویرانگر، رهاکردن انتخابات نیست و باید با حضور همهٔ اقشار جامعه راه را بر رفتارها و دخالت‌های ناصواب بست»[1] تحلیل‌گران سیاسی و اجتماعی به خوبی می‌دانند که اگر اصلاح‌طلبان بنای حضور تام و تمام در انتخابات 1400 را داشته باشند، دست‌یابی و امکان نقش‌آفرینی موثر و توأم با موفقیت برای آنها به سادگی فراهم نخواهد شد و این جریان با چالش‌های متعددی روبه‌رو خواهد بود.
1ـ عملکرد ضعیف دولت روحانی در سیاست داخلی و خارجی و همچنین موضوعاتی مانند معیشت و اقتصاد
2ـ دعوای درون تشکیلاتی اصلاح‌طلبان. بطوری که این دعوا و درگیری آنقدر جدی است که باعث شده، رئیس و نایب‌رئیس آن محمدرضا عارف و عبدالواحد موسوی لاری هردو استعفا کنند و هنوز هیچ سازوکاری جایگزین آن نشده است و شورای عالی اصلاح‌طلبان با یک چالش جدیدی روبرو شده است.
3ـ مهمترین چالش این روزهای اصلاح‌طلبان، لیدری و رهبری این جریان است که تا گذشته برعهده‌ی محمد خاتمی بوده و نقش تاثیرگذاری داشته است. اما پس از انتقادهایی که به عملکرد او در انتخابات‌ گذشته شد، جایگاه محمد خاتمی تضعیف شده است و با مانور‌هایی که محمد موسوی‌خوئینی‌ها می‌دهد یا تحرکاتی که موسوی‌لاری داشته به نظر می‌رسد تغییراتی در این زمینه در حال وقوع است.
4ـ یکی از مهمترین چالش‌های اصلاح‌طلبان گفتمان عدالت و مبارزه با فساد و تبعیض است که چالشی بزرگ و عملکردی ضعیف در این مورد دارند.
اما با این وجود اصلاح‌طلبان، تحرکات انتخاباتی خود را دارند و این تحرکات بیشتر بجای پاسخگویی و حرکت به سمت انسجام ملی و حتی معرفی نامزد این گروه، بیشتر بصورت انحراف و چالش رخ نمایی می‌کند. مانند:
ـ تشکیک در مفهوم و منطوق عبارت «رجل سیاسی» که معمولا هر 4 سال یکبار و عموما توسط اصلاح‌طلبان صورت می‌گیرد و تنها هدفشان جذب آرای زنان و نیز به چالش کشیدن شورای نگهبان و زیر سوال بردن سایر تصمیمات این نهاد است.
ـ تخریب گزینه‌های مطرح رقیب
ـ تلاش برای پاکسازی سوابق ساختارشکنان و چالشی کردن مسائل فتنه‌گران در سال88، برای انحراف افکار از موضوعات اصلی و عدم شناخت نامزد اصلح
ـ مظلوم نمایی با هدف سرپوش گذاشتن بر عملکرد غلط و ناکارآمدی‌های دستگاه اجرایی و انحراف در افکار عمومی با مطرح کردن اینکه مشکلات اقتصادی به دلیل نپذیرفتن معاهداتی مانندFATF و عدم اختیارات کافی دولت در کارهای اجرایی است.
ـ فاصله گذاری تاکتیکی با دولت آقای روحانی. آنچه در گذشته مشهود بوده است، گریبان چاک کردن اصلاح‌طلبان برای دولت آقای روحانی و سیاست‌های داخلی و خارجی این دولت بوده است. اما امروز در چرخشی ملموس، به انتقادات مستقیم و بی‌محابا روی آورده و می‌کوشند با ابراز نارضایتی از شرایط موجود، خود را همراه و غمخوار مردم نشان دهند!

پی‌نوشت:
1). مردم سالاری آنلاین(https://w57.ir/J9v)