آدرس غلط برای رهایی از شرم حضور در 1400

با نزدیک‌شدن به زمان انتخابات سیزدهم ریاست جمهوری، شاهد افزایش تحرکات سیاسی، تبلیغاتی و البته برخی اقدامات تخریبی در این زمینه هستیم که از سوی افراد و طیف‌های مختلف سیاسی -با شدت و ضعف- در حال انجام است. اگر چه هنوز به صراحت، شاهد اعلام حضور فردی در انتخابات نبوده‌ایم ولی وجود برخی اقدامات معنادار، حکایت از خیز جدی برای عبور از مانع انتخابات و به دست گرفتنِ ریاست قدرتمندترین قوه‌ی موجود در کشور دارد. در این میان، عملکرد و برنامه‌های گوناگونی در حال پیگیری و اجرا است.
برخی حامیان و همراهان حسن روحانی که بارها و به صراحت از او حمایت کرده بودند، برای شرکت در انتخابات 1400 شرم حضور دارند و به همین خاطر، از مدت‌ها پیش، درصدد انکار نقش خود در روی کارآمدن وی برآمده‌اند. در همین راستا شاهد اظهارات محمدعلی ابطحی -از فعالان فتنه‌ی 88- بودیم که برای فرار از شراکت در کارنامه‌ی خسارت‌بار دولت‌های یازدهم و دوازدهم گفت: «دولت آقای روحانی هیچگاه ادعای اصلاح‌طلبی نداشته و شخص آقای رئیس جهمور نیز هیچگاه اصلاح‌طلب نبوده است؛ و اصلاح‌طلبان به عنوان تنها انتخاب خود از ایشان حمایت کردند.» این در حالی است که ابطحی، چند روز پس از انتخابات 96 با بیان این جمله که «اصلاحات، روحانی است»[1] به اعترافی صریح، دست زد که به این زودی از حافظه‌ها پاک نخواهد شد.
در همین راستا شاهد هستیم که یکی از مهم‌ترین تریبون‌ها و حامیانِ رسانه‌ایِ دولت روحانی که در زمان انتخابات92 و 96 با تمام وجود از او حمایت کرده بود و برای تضمین کارآمدی این دولت، تیتر می‌زد و تلاش می‌کرد، اکنون به او پیشنهاد استعفا می‌دهد تا بدون پذیرش مسئولیت، افکار عمومی را به بازی بگیرند و ناکارآمدی دولت مورد علاقه‌ی خود را بپوشاند![2] در تشریح جایگاه این روزنامه، همین قدر بدانیم که مدیرمسئول آن در مجلس دهم از حامیان دوآتشه‌ی روحانی بود و اکنون نیز به لطف وزارت نفت همین دولت، به یک مدیر در این وزارت‌خانه تبدیل شده است[3] و هنوز سخنان آتشین او در حمایت از روحانی، در ذهن‌ها باقی مانده است![4]
درست است که خسارت‌ها و افتضاحات دولت روحانی، بسیار ناامیدکننده و نارحت‌کننده است، ولی این واقعیت، سبب نمی‌شود تا حامیان او، خود را مشغول بازیِ "کی بود، کی بود، من نبودم" کنند و قصد فرار از مسئولیت خود را داشته باشند، بلکه لازم است با شجاعت و صداقت، مسئولیت خود را بپذیرند و با عذرخواهی از ملت ایران، سعی کنند و قول بدهند تا از تَکرار چنین اشتباهاتی، خودداری کنند.
جالب این جا است که شخص آقای روحانی هم با فرافکنی‌های مکرر، سعی در فرار از پذیرش عملکرد خسارت‌بار خود دارد تا افسارگسیختگی‌های بی‌سابقه در قیمت ارز، سکه و کالاهای گوناگون را توجیه کند! هنوز یادمان نرفته که حسن روحانی می‌گفت: «تمام مسئولیت مذاکرات با من است»[5] و در پاسخ به نگرانی منتقدان نسبت به فریب‌کار بودنِ آمریکا، با کنایه گفته بود: «برخی می‌گفتند نباید با آن‌ها مذاکره کنیم و همین که بنشنیم، آن‌ها یک کلاه گشاد دارند که سرمان کنند و ما گفتیم ما عمامه داریم، کلاه سرمان نمی‌رود.»[6] اکنون که کلاه گشادی بر سر روحانی رفته و در مقابل اجرای تمام تعهدات برجام، شاهد عدم اجرای تعهدات طرف مقابل هستیم، وی سعی دارد تا خود را تبرئه و از زیر مسئولیت، شانه خالی کند!
به هر صورت، این روزها خیلی از افراد همراه با روحانی و حتی همکار و شریک با او در ایجاد وضعیت فعلی کشور، سعی می‌کنند تا با دادن آدرس غلط به مردم، خود را بی‌گناه جا بزنند و مسئولیت هیچ کاری را نپذیرند، تا به رأی مردم در انتخابات آینده دست پیدا کنند، اما باید توجه داشت که واقعیت را نمی‌توان با این نمایش‌ها تغییر داد و اگر جریان رسانه‌ای و خواص جامعه، دچار اشتباه و انحراف نشوند، نمی‌توان هیچ بختی برای پیروزی همفکران حسن روحانی در سال 1400 تصور نمود.

پی‌نوشت:
[1] سندی که نمی‌گذارد ابطحی از روحانی عبور کند!
[2] از تضمین روحانی تا پیشنهاد استعفا
[3] نماینده‌ی اصلاح طلبی که ۲ بار استخدام نفت شد!
[4] حضرتی: حتی اگر اصولگرایان، لعن و نفرینمان کنند بازهم از روحانی حمایت می‌کنیم
[5] همه‌ی مسئولیت مذاکرات هسته‌ای با آقای روحانی است
[6] ادعاهای پوچ و راه غلط حسن روحانی