آذربایجان به یک خوجالی بزرگ مبدل خواهد شد!!

در روزهای اخیر شاهد واکنش های مختلفی نسبت به آتش بس میان باکو-ایروان به میانجیگری مسکو در رسانه‌ها و از سوی افکار عمومی بودیم. برای فهم بهتر این مسئله باید به بررسی روابط کشورهای آذربایجان و ارمنستان با روسیه پس از به قدرت رسیدن "نیکول پاشینیان" در ارمنستان پرداخت. پاشینیان پس از کسب پست نخست وزیری رویکرد نگاه به غرب را در دستور کارخود قرار داد و با توجه به همین مسئله دولت علی اف در آذربایجان با اشراف بر سردی روابط مسکو-ایروان که حاصل رویکرد پاشینیان بود اقدام به نزدیک کردن هر چه بیشتر دولت خود نسبت به مسکو نمود. از همینرو، حتی شاهد برگزاری نشستی در آذربایجان تحت عنوان « آذربایجان یگانه متحد روسیه در قفقاز جنوبی» برای جلب نظر مقامات کرملین از سوی آذربایجان بودیم. در این میان آذربایجان فرصت به وجود آمده را مغتنم شمرد و حتی پیشنهاد بازگشت آذربایجان به پیمان امنیت دسته جمعی را مطرح نمود. علی اف با استفاده از این فاصله شکل گرفته سعی نمود تا نظر مقامات روس را به سمت خود جلب کند که عکس العمل مثبت مقامات روس را نیز در پی داشت.
لذا علی اف با بهره برداری از این موقعیت و حمایت ترکیه و شخص رجب طیب اردوغان اقدام به باز نمودن جبهه جدیدی در قره باغ نمود. به این امید که روس‌ها با توجه به وجود شخصیتی غرب‌گرا همچون "پاشینیان" در دولت ارمنستان، در قبال درگیری تازه در قره باغ واکنش جدی از خود نشان نخواهند داد و بر خلاف مناقشات گذشته قره باغ اینبار مسکو حمایت جدی از ارمنی‌ها به خرج نخواهد داد. از اینرو آذری‌ها با امید بیشتری نسبت به دفعات گذشته شروع به پیشروی در جبهه قره باغ نمودند. اما به نظر میرسد علی اف در برآورد خود نسبت به این مسئله، یک مهم را نادیده گرفت. آن هم پیوند دینی که به وسیله کلیسای ارتدوکس بین دو کشور برقرار شده و از طرفی دیگر منطقه قفقاز همواره برای روس‌ها به عنوان "خارجِ نزدیک" در ادبیات سیاسی روسیه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده از اینرو حتی وجود پاشینیانِ غرب گرا نیز نمی‌تواند دلیلی برای کاهش اهمیت ارمنستان برای روسیه باشد.
چرا که روس‌ها از قدیم تا کنون همواره سعی داشته‌اند تا سلطه خود را بر این منطقه دیکته کنند و پس از فروپاشی شوروی نیز همچنان شاهد وجود چنین نگاهی از سوی مقامات مسکو نسبت به این منطقه هستیم، که ورود ترکیه و دولت جاه‌طلبی همچون اردوغان، می‌تواند باعث تشدید این حساسیت شود. بر همین اساس مسکو تصمیم گرفت تا یکبار دیگر با فشار بر دولت "الهام علی‌اف" به منظور پذیرش آتش بس میان باکو ایروان این نکته را به طرف آذری و همچنین حامی ترک آن گوشزد کند.
اما از طرفی در کنار ورود ترکیه به مناقشه قره باغ، حمایت‌های پاکستان از طرف آذری نیز قابل توجه است. اتحاد پاکستانی-ترکی که  ریشه در اشتراک مذهبی بر پایه مذهب حنفی دو دولت ترکیه و پاکستان دارد، اما آنچه که در این بین سوال برانگیز است حمایت جریان حنفی از ملت شیعه آذربایجان است! درحالیکه پاکستان بواسطه عربستان، سال‌ها با حمایت از گروه طالبان دست به کشتار وسیع شیعیان هزاره در افغانستان زد و در حقیقت اقدام به یک نسل کشی در این کشور نمود. و از وضع شیعیان پاکستان نیز همواره نامطلوب بوده است که البته با سیاست درست جمهوری اسلامی در قبال طالبان در افغانستان در سال‌های اخیر این دوگانگی مذهبی و تعرض به شیعیان بسیار کاهش پیدا کرده و کمتر اثری از آن دیده می‌شود.
و از طرفی اردوغان با تجهیز و ارسال گروه‌های تکفیری در سوریه صدمات زیادی را به مردم سوریه زده که موجب ریخته شدن خون عده‌ی زیادی از مردم بی‌گناه آن کشور از جمله شیعیان شده و در حال حاضر نیز اردوغان برای حمایت از آذربایجان عده‌ای از همین گروه‌های تکفیری فرستاده شده به سوریه را روانه‌ی آذربایجان نموده است. اما جالب است که بسیاری از همین مسلمانان حنفی در روسیه در جمهوری‌های این کشور زندگی می کنند که نه تنها نگاه تکفیری نسبت به جریان شیعی ندارند، بلکه مراودات بسیاری خوبی نیز با آن دارند. این درحالیست که "بینالی ییلدریم" آخرین نخست وزیر در دوران ریاست جمهوری اردوغان که پست‌ها و عناوین سیاسی زیادی در کارنامه سیاسی خود دارد بزرگترین خطر منطقه را، گسترش مکتب شیعه و جمهوری اسلامی میداند.
با این تفسایر می توان گفت این دوگانگی شیعیان و احناف (حنفی‌ها) ناشی از دین نیست، بلکه ناشی از استحاله سیاسی است که در آن رخ داده است. یکی در روسیه به عنوان دوست و دیگری در نقش تکفیری در جبهه‌های سوریه. حال این سوال مطرح میشود آیا با حمایت‌های ترکی-پاکستانی پس از پیروزی در قفقاز، آیا تضمینی وجود دارد که تکفیری‌ها، آذربایجان را به یک خوجالی (منطقه ای که تعداد زیادی از شیعیان به دست نظامیان ارمنستان به شهادت رسیدند) بزرگ تبدیل نکنند!! 

ما از یاد نبردیم که پیر فرزانه‌ی ما بنیان گذار جمهوری اسلامی در وصیت نامه‌ی سیاسی خود انقلاب ایران را ناشی از برکت وجودی اهل بیت دانستند و ما ایرانی‌ها به خوبی میدانیم که اول اهل بیتی هستیم و بعد ایرانی، از اینرو هیچ گاه نسبت به برادران و خواهران اهل بیتی خود در آذربایجان نمی‌توانیم بی تفاوت باشیم اما در شرایط حاضر نیز این هشدار را به برادران آذری خود میدهیم که انقلابی جریانی که رهبری آن در دست نئوعثمانی‌ها باشد در آخر مشخص نیست که به نفع مردم آذربایجان باشد.