اغتشاشات آبان ماه ایران و اعتراضات آمریکا

امروز همه‌ی دینا توجهشان به این است که عاقبت اعتراضات و تظاهرات مردم آمریکا به کجا ختم می‌شود؟ از طرفی در بعضی از گوشه و کنارها حتی بعضی از منتقدان نظام جمهوری اسلامی ایران، با عینک سیاه نمایی اعتراضات آمریکا را با اعتراضات آبان 98 مقایسه کرده و می‌گویند در آبان 98 معترضین در ایران تلفات بیشتری داشته‌اند.
شاید در ظاهر امر و بدون نگاه دقیق، حق را به منتقدین نظام بدهیم و بگوییم که بنابر اعلام رسمی منابع کشوری، تعداد کشته شده‌های آبان 98 از تعداد کشته‌شده‌های این روزهای اعتراضات آمریکا کمتر است.
ابتدا به شباهت‌های این دو اعتراض توجه کنیم.
آنچه درمورد هردو اعتراض مطرح است، افرادی که اعتراضات سیاسی داشته و به خیابان‌ها آمدند، جزو اقشار آسیب پذیر و فقیر جامعه هستند که در این اعتراضات چه در ایران و چه در آمریکا شرکت می‌کنند.
اما نکته‌ی قابل تامل و وجه تمایز این دو اعتراضات است.

1ـ وجود شبکه‌ی اپوزسیونی در ایران برخلاف آمریکا است.
آنچه به وضوح مشهود است اینکه با کوچکترین اعتراضات در ایران، اپوزسیون خارج نشین که هم دارای رسانه است و هم از طرف بدخواهان ایران تامین مالی می‌شوند، سرمایه‌گذاری فراوانی برای پیشبرد اهداف خود انجام می‌دهند. این درحالی است که در کشور آمریکا با اینکه فرماندهی این اعتراضات را سیاه پوستان در دست داشته و جمعیتی بالغ بر 13 درصد کل جمعیت آمریکا، یعنی نزدیک به 40 میلیون نفر دارند یک شبکه‌ی رسانه‌ای برای خود ندارند. با اینکه خود کشور آمریکا قائل به آزادی بیان و آزادی رسانه و گردش آزاد اطلاعات می‌باشد، چرا نباید این جمعیت و همچنین کشوری با این ادعا که برای کوچکترین مسائل شبکه‌ی ماهوره‌ای و رسانه‌ای دارند، نباید یک رسانه برای خود داشته باشند؟ لذا با شروع اغتشاشات و اعتراضات در ایران، اپوزسیون با تمام قوا وارد عمل می‌شوند و سرمایه‌گذاری می‌کند، این درحالی است که آمریکا اینگونه نیست.
بر این اساس باید گفت که چگونه می‌توان وضع کشوری را که تحت بزرگترین تهاجم رسانه‌ای و عملیات روانی تاریخ است با کشوری که مالک صدها رسانه هدایت کننده این ابرپروژه تبلیغاتی است یکی دانست!؟

2ـ خواسته مشروع و بدور از هرگونه خشونت و حمله‌ی مسلحانه
از طرفی اعتراضات آمریکا همراه با یک عقلانیت و اعتراضی اصولی برای تبعیض نژادی و ظلم در حق سیاه پوستان و بدور از هرگونه خشونت و تخریبی صورت گرفته است و با اینکه در آمریکا حمل سلاح آزاد است اما در این اعتراضات هیچگونه موردی در مورد استفاده‌ی از سلاح توسط مردم بیان نشده است ولی در عین حال، نوع برخورد پلیس را با معترضینی که با دست خالی به خیابانها برای اعتراض آمده‌اند را از رسانه‌های مختلف مشاهده کرده‌ایم. این در حالی است که در اغتشاشات آبان ماه که می‌توانست یک اعتراض مشروع باشد، در آن تخریب اماکن دولتی و همچنین حمله با سلاحهای سرد و گرم به مردم و نیروهای انتظامی صورت می‌گرفت.