بزرگترین بخش شهرستان اهواز به نام «غیزانیه» سالها است که از مشکلات متعددی از جمله بیآبی رنج میبرد و این موضوع، بارها تذکر داده شده بود. با اینکه گروههای جهادی به انجام فعالیتهایی در این مناطق، اقدام و روایتهایی از محرومیت ساکنان دهها روستاهای این بخش را اطلاعرسانی کرده بودند اما مسئولان دولتی -به عنوان متولیان اصلی چنین خدماتی- به انجام وظایف خود نپرداختند تا اینکه صبر اهالی خونگرم این مناطق، لبریز شد و حادثهی اخیر را رقم زد.
طبق گزارشها روستاهای دره نی، گنبد، چغاسرخک، کنجکار، گود انجیر، شهرک شهیدرجایی، شهرک وحدت، شهرک مالک اشتر، لاکم، شمس آباد، جولر، کولر، آب شرینک، کوشدره، لالب، منگنان، کربلا قاسمعلی، تنگ خشک و سرپوشیده با کمبود و قطعی آب روبرو بودند.
مردم خوزستان با شعار معروف خود در انتخابات سال 96 به حمایت جدی از حسن روحانی پرداختند و گفتند: ما که هوا نداریم؛ ولی هواتو داریم! بنابراین حق این بود که دولت روحانی دستکم این مشکل ابتدایی و این حق بدیهی را برای مردم این منطقه، حل میکرد، نه اینکه پس از وقوع این حوادث، تازه یادشان بیفتد که باید کاری بکنند!
موضوع وقتی عجیبتر میشود که بدانیم چند صد چاه نفت در بخش غیزانیه وجود دارد که با لولههای متعددی که در سطح این بخش، قابل مشاهده است به مناطق مختلف، ارسال میشود. با این حال، چنین سرمایهای نتوانسته حتی مشکل آب خوردن مردم منطقه را حل کند! مسئولان بیکفایت و بیتدبیری که از حل چنین مسائلی عاجز هستند یا -بهتر بگوییم- ارادهای برای رسیدگی به مردم ندارند، با بیلیاقتی خود موجب تبدیل این مسأله به یک موضوع امنیتی و سوءاستفادهی دشمنان جمهوری اسلامی از آن شدند که بر بار گناه آنان اضافه میکند. متاسفانه امروز گرفتار دولتی هستیم که اولویت او خدمت رسانی به اقشار ضعیف جامعه نیست و ارادهای برای آن ندارد و با عملکرد خود بیشتر به چنگزدن بر صورت اسلام و انقلاب مشغول است. متأسفانه تبعات مدیریت دولت روحانی این سالها افراد و مناطق زیادی از کشور را دچار آسیب کرده است که غیزانیه را باید جدیدترین آنها دانست.
افزودن دیدگاه جدید